Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2008

Ποτέ δεν κατάλαβες...

Ποτέ δεν κατάλαβες... δεν θέλησες να καταλάβεις...

Δεν προσπάθησες να μάθεις ποια είμαι, τι μπορώ να κάνω... Δεν με γνώρισες, δε σε ενδιέφερε! Νομίζεις πως όλος ο κόσμος γυρίζει μόνο γύρω από σένα... Όλοι σου χρωστάνε, εσύ τίποτα. Όποιος δεν κάνει αυτά που νομίζεις εσύ σωστά, τον θεωρείς εχθρό σου.

Όσο με έκανες ό,τι ήθελες, ήταν καλά. Μόλις έπαψα να είμαι το παιχνιδάκι σου, άρχισες πόλεμο... Έναν πόλεμο χωρίς λόγο, χωρίς σκοπό. Ή μήπως όχι;

Νομίζεις πως με εκδικήσαι για τη ζωή σου... Μα, δεν τη διάλεξα εγώ... Όλα δική σου επιλογή ήταν, γιατί πρέπει να φταίει πάντα κάποιος άλλος;

Βρίσκεις ηλίθιες αφορμές για να ρίξεις το φαρμάκι σου... Ψάχνεσαι για ευκαιρίες να δείξεις άλλη μια φορά την κακία που έχεις στην ψυχή σου... Μα δε σε πονάει το τόσο μίσος;

Με κούρασες... σε βαρέθηκα... Δεν μπορώ άλλο να ασχολούμαι με τις μικρότητές σου... Δεν υπάρχεις.. Ακούς; Τέλειωσες!


Μόνο... πρόσεχε... θα δαγκώσεις καμιά μέρα αυτή τη μεγάλη πικρή γλώσσα... και θα δηλητηριαστείς!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: